Η Δουλειά Δεν Είναι Ντροπή (3)

ΤΡΙΤΗ ΠΡΑΞΗ

Σε ένα κάθετο δρόμο της 3^ης Σεπτεμβρίου, πολύ κοντά στην Ομόνοια, ο Θρασύβουλος μόλις κάθεται σε μια μικρή καφετέρια. Eίναι πρωί Δευτέρας.

Δίπλα του περνάει ένας τοξικομανής, κοντοστέκεται…

Τοξικομανής: Φιλαράκι, μήπως έχεις κανά ψιλό να πάρω ένα εισιτήριο;

Μόλις προχθές βγήκα απ’ τη φυλακή και δεν έχω μία…

Θρασύβουλος: (ψάχνει τις τσέπες του για ψιλά κοιτώντας τον επισκέπτη)

Ρε φίλε, δε με πέτυχες και πριν από λίγο στο σταθμό της Ομόνοιας;

Το έφαγες το σάντουιτς;

Τοξικομανής: Ποιο σάντουιτς;

Θρασύβουλος: Πριν από λίγο, πρέπει να είναι τρία λεπτά, μού ζήτησες ψιλά για σάντουιτς, δε το θυμάσαι;

Τοξικομανής: Ώχ ρε φιλαράκι, συγνώμη, δε θυμάμαι φάτσες, αλλά για να το λες εσύ έτσι θα ’ναι.
Έχεις τίποτα;

Θρασύβουλος: Αφού σού έδωσα πριν.

Τοξικομανής: Ναι, ok… για άλλο σκοπό όμως.

Θρασύβουλος: (πλησιάζει το στόμα του στο αυτί του επισκέπτη)

Αφού κι οι δύο ξέρουμε ότι δε θες ψιλά ούτε για σάντουιτς, ούτε για εισιτήριο.

Τοξικομανής: Και γιατί τα θέλω;

Θρασύβουλος: Θες να παραστήσουμε τους χαζούς;

Τοξικομανής: Να κάτσω;

Θρασύβουλος: Κάτσε, αλλά όχι για πολύ, έχω ραντεβού σε κανά τεταρτάκι.

Τοξικομανής: Γκομενίτσα;

(ο Θρασύβουλος τον κοιτάει χαμογελώντας)

Συγνώμη για το θάρρος κιόλας.

Θρασύβουλος: Ε; Ναι… γκομενίτσα.

Τοξικομανής: Τώρα όμως με δουλεύεις εσύ.

Θρασύβουλος: Γιατί;

Τοξικομανής: Τι γιατί ρ’ αδερφέ;

Θές να πιστέψω πως θα έφερνες εδώ για καφέ γυναίκα;

Θρασύβουλος: Γιατί όχι;

Τοξικομανής: Είναι παντρεμένη;

Θρασύβουλος: Γιατί ρωτάς;

Τοξικομανής: Μόνο αν ήταν παντρεμένη θα την έφερνες εδώ πέρα για καφέ… για το ξεκάρφωμα. 

Θρασύβουλος: Γιατί, τί έχει εδώ;

Τοξικομανής: Το όνομά σου;

Θρασύβουλος: Θρασύβουλος.

Τοξικομανής: Πέτρος... άκου ρε Θρασύβουλε.

Εγώ πρεζάκι είμαι και χρειάζομαι λεφτά για να γίνω, δεν είμαι χαζός.

Ξέρεις πού βρίσκεσαι, έτσι;

Είμαστε Ομόνοια, κι εσύ δε δείχνεις ούτε για πρεζάκι, ούτε για πουτάνα, συγνώμη και πάλι για το θάρρος...

Κι αν τυχόν ήθελες να αγοράσεις φούντα δε θα ’σουν τώρα εδώ, θα ήξερες τα κατατόπια, θα ήσουν μες στα στενάκια, θα την έψαχνες αλλιώς τη δουλειά, με καταλαβαίνεις;  

Θρασύβουλος: Και πώς ξέρεις ότι δεν είμαι αστυνομικός και μού τα λες όλα αυτά;

Τοξικομανής: Ποιός, εσύ; Χα χα χα χα… ρε Θρασύβουλε, έχω πάει τόσες φορές στο τμήμα Ομονοίας, που με ξέρουν και τους ξέρω σα το σώβρακο που φοράω.

Ξέρω όλους τους μπάτσους που κυκλοφορούν από ’δώ ως την πλατεία Αμερικής και την Πλάκα με τους τροχονόμους μέσα.

Δεν είσαι μπάτσος εσύ, δεν έχεις φάτσα μπάτσου.

Θρασύβουλος: Ούτε για αστυνομικός δεν κάνω ε;

Τοξικομανής: Να στο πω αλλιώς.

Θα μπορούσα εγώ να είμαι διευθυντής στην απέναντι τράπεζα;

Θρασύβουλος: Όχι… δε θα μπορούσες.

Τοξικομανής: Ε τι λέμε τότε;

Αν επιτρέπεται, γιατί βρίσκεσαι εδώ;

Θρασύβουλος: Δε σου είπα; Περιμένω γυναίκα.

Τοξικομανής: Στις οχτώ το πρωί;

Θρασύβουλος: Δε μπορεί άλλη ώρα.

Τοξικομανής: (Ο Πέτρος φωνάζει στον τύπο της καφετέριας).

Χα χα χα...Γιαννάκη, ένα μιλκσέικ σοκολάτα, μια μπύρα κι ένα… τί θα πιείς ρε Θρασύβουλε;

Θρασύβουλος: Ένα φραπέ μέτριο.

Τοξικομανής: Κι ένα φραπέ μέτριο για το φίλο μου, όταν είναι έτοιμα φώναξε και θα ’ρθω να τα πάρω εγώ.

Λοιπόν τί λέγαμε, α ναι, σού έλεγα ότι εσύ δεν είσαι εδώ για γκόμενα, πρεζάκι δεν είσαι, πουτάνα δεν είσαι, άρα για κάποιο άλλο λόγο βρίσκεσαι σε αυτή την… πρώτης κατηγορίας καφετέρια.

Θρασύβουλος: Γιατί δε με πιστεύεις;

Τοξικομανής: Μη λέμε πάλι τα ίδια.

Δε σε ξέρω και δε με ξέρεις, αλλά αυτό με τη γκόμενα δεν… αν και όσο σε κοιτάζω, η φάτσα σου κάτι μου θυμίζει… γνωστή φυσιογνωμία.

Θρασύβουλος: Μπα, πού να με ξέρεις, δεν έχω ξανάρθει εδώ.

Τοξικομανής: Ρε συ, ρε Θρασύβουλε, μήπως παρουσιάζεις κανά τηλεπαιχνίδι;

Κάπου σε έχω ξαναδεί εγώ… ρε, μήπως είσαι δημοσιογράφος κι έχεις καμιά κρυφή κάμερα;

Θρασύβουλος: Όχι ρε Πέτρο, δεν παρουσιάζω τηλεπαιχνίδι, ούτε δημοσιογράφος είμαι.

Σου είπα γιατί είμαι εδώ, δε χρειάζεται να με υποψιάζεσαι.

Άλλωστε το είπες κι ο ίδιος, δεν κάνω για μπάτσος, δεν έχω φάτσα κατάλληλη.

Σού κάνω για δημοσιογράφος;

Τοξικομανής: Ξέρω ‘γω μωρέ, είναι περίεργη φάρα αυτοί, πιο άτιμη από τη μπατσική, αυτοί ξεπετάγονται εκεί που δε τους περιμένεις και μπορούν να παραστήσουν τον οποιονδήποτε, ακόμα και το μπάτσο …

(Γελάνε κι οι δύο)

Τοξικομανής: Πες μου τώρα, γιατί είσαι εδώ;

Θρασύβουλος: Δε το βάζεις κάτω ε;

Τοξικομανής: Αν το είχα βάλει κάτω, τί λές, θα ’μουν εδώ τώρα;

Θρασύβουλος: Δε θα ‘σουν ε;

Τοξικομανής: Εμ, δε θα ‘μουν.
Θα ήμουν κάπου θαμμένος, όχι ότι τώρα δηλαδή δεν είμαι, αλλά τουλάχιστον το παλεύω, γιατί είμαι ακόμα ζωντανός και όταν τα καταφέρνω ξεθάβομαι κιόλας, πετάω το χώμα από πάνω μου και προχωράω.

Εμείς φίλε μου παίζουμε κάθε μέρα με το θάνατο, ακούμε για το θάνατο, ζούμε μαζί του, ξέρουμε τη φάτσα του καλά.
Μη σου μαυρίζω την ψυχή όμως ρε Θρασύβουλε.   

Κοίτα τί ωραία μέρα έχει, ωραίος ήλιος ρε φίλε, ωραία μέρα για κέρασμα…

(Γελάνε κι οι δύο)

Θρασύβουλος: Φράγκο ε;

Τοξικομανής: Αν είχα θα σου ζητούσα; Θα σου έδινα κιόλας.
Θα μου πεις λοιπόν;

Θρασύβουλος: Τι θέλω εδώ ε; Περίεργη ιστορία.

Τοξικομανής: Μόνο περίεργες ιστορίες ξέρω να ακούω. Πες μου.

Θρασύβουλος: Είναι η πρώτη μου μέρα στη δουλειά κι ήρθα να πιώ ένα καφέ πριν ξεκινήσω.

Τοξικομανής: Δουλειά εδώ; Πού; Εδώ δεν υπάρχει τίποτα.
Κάτσε λίγο…

(ο Πέτρος πετάγεται μέχρι μέσα και φέρνει ό,τι είχαν παραγγείλει)

Για πες.

Θρασύβουλος: Εδώ στον παρακάτω δρόμο.

Τοξικομανής: Στον παρακάτω δρόμο;

Μα, για κάτσε λίγο, υπάρχει μαγαζί στον παρακάτω δρόμο;

Ένα τσοντάδικο υπήρχε, αλλά έχει κλείσει εδώ και πολλά χρόνια καθότι έπεσε θύμα του internet.

Θρασύβουλος: Υπάρχει, υπάρχει.

Είναι ένα πολυκατάστημα διαφόρων ειδών… ας πούμε… καθημερινής χρήσης.

Τοξικομανής: Πολυκατάστημα εδώ πέρα;

Όχι ρε φίλε, όχι, κάποιο λάθος κάνεις. Τι πουλάει δηλαδή;

Θρασύβουλος: (με πολύ σοβαρό ύφος)

Εεεεε… προϊόντα που βοηθούν τους ανθρώπους να χαρούν τη ζωή και να εμβαθύνουν στο αίσθημα ελευθερίας.

(ο Πέτρος έχει κάτσει στην καρέκλα προς τα πίσω και κοιτάει τον Θρασύβουλο με ορθάνοιχτα τα μάτια. Το βλέμμα του είναι βλέμμα απορίας)

Τοξικομανής: Πώς το πες αυτό το τελευταίο;
Να εμβαθύνουν στην ελευθερία;     

Θρασύβουλος: Στο αίσθημα ελευθερίας.

Τοξικομανής: Στο αίσθημα ε;

Θρασύβουλος: Ναι. Ποιος είναι ας πούμε ο χώρος που μπορεί κάθε άνθρωπος να νιώσει ελεύθερος;

Τοξικομανής: Πού να ξέρω ρε Θρασύβουλε!

Θρασύβουλος: Το κρεβάτι φίλε μου, το κρεβάτι.

Τοξικομανής: Αααα, κατάλαβα… θα δουλέψεις σε μαγαζί με μαξιλάρια, σεντόνια, στρώματα και τέτοια πράγματα.

Όντως, ο ύπνος μπορεί να είναι και απελευθερωτικός, έχω φίλους που έχουν φοβερά προβλήματα αϋπνίας.

Ξέρεις πόσες φορές έχω παρακαλέσει να κοιμηθώ ρε παιδί μου, να κοιμηθώ, για να ξεχάσω την κατάστασή μου, ή για να μην πονάω;

Θρασύβουλος:  Όχι ρε ΄συ, δεν κατάλαβες και δεν ξέρω και πώς να στο εξηγήσω…

Τοξικομανής: Τόσο δύσκολο είναι; Πες μου και θα καταλάβω εγώ.

Θρασύβουλος: Θα σου πω την προμετωπίδα του καταστήματος.

Τοξικομανής: Για λέγε.

Θρασύβουλος: " Είδη Σεξουαλικής Αρωγής Και Υποβοήθησης".

Τοξικομανής: (τον κοιτάει με έκπληξη)

Μάλιστα, τώρα κατάλαβα…. ρε ΄συ δονητές θα πουλάς;

Θρασύβουλος: Και δονητές και όλα τα προϊόντα που βοηθούν τους συνανθρώπους μας να αισθανθούν περισσότερο ελεύθεροι, δημιουργικοί, να βλέπουν τον εαυτό τους και τους άλλους περισσότερο ερωτικά…

Τοξικομανής: Με κοροϊδεύεις;

Εσύ σε λιγάκι θα μου πεις πως θα κάνεις και λειτούργημα!

Θρασύβουλος: Μη το γελάς καθόλου!

Ξέρεις πόσοι άνθρωποι δε μπορούν να χαρούν την ερωτική τους ζωή;

Άγχος, κούραση, διατροφή, όλα αυτά, ο σύγχρονος τρόπος ζωής επηρεάζει τη σεξουαλικότητά μας και δεν αφήνει τον ερωτισμό μας να αναπτυχθεί όπως πραγματικά μάς αξίζει.

Τοξικομανής: Τι λες ρε παιδί μου!

Θρασύβουλος: Μην ειρωνεύεσαι καθόλου.

Τοξικομανής:  Μα τι μού λες τώρα;

Ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται αυτή τη στιγμή για την ερωτική του ζωή;

Θρασύβουλος: Γιατί όχι;

Τοξικομανής: Εδώ δεν έχει να φάει, κόβει-ράβει και πάλι δε βγαίνει.

Μπορεί αυτός ο κόσμος να έχει ερωτική διάθεση;
Χα χα χα, έχεις πλάκα τελικά…

Θρασύβουλος: Και βέβαια μπορεί αν καταλάβει πως το κρεβάτι είναι χώρος ελευθερίας.

Εκεί βρίσκεσαι για να τα ξεχάσεις όλα, να πηδήξεις μέχρι και τα άγχη σου που λέει ο λόγος ή ακόμα και να σε πηδήξουν εκείνα, αλλά αλλιώς, διαφορετικά.

Σε πηδάει η κυβέρνηση; Την πηδάς κι εσύ.
Σε πηδάει ο Μπάτσος; Τον πηδάς κι εσύ.

Σε πηδάει το αφεντικό; Του ρίχνεις κι εσύ έναν.

Το σεξ φίλε Πέτρο δεν είναι διαδικασία διεκπεραίωσης, είναι η ύψιστη πηγή ηδονής και μπορεί, αν συνδυαστεί σωστά με τα προβλήματά που απασχολούν τον καθένα από εμάς, να καταλήξει σε μια ψυχοθεραπεία σεξουαλικών συνεδριών τεράστιας αποφόρτισης.

Πάνω στο κρεβάτι, κάτω από αυτό, πάνω στον πάγκο, στο νεροχύτη, στο πάτωμα, παντού και πάντα, το σεξ κινούσε, κινεί και θα κινεί τα νήματα της ιστορίας.

Δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζουμε…

Τοξικομανής: (σχεδόν εκστασιασμένος) Τι λες ρε φίλε;
Έχω μείνει μαλάκας.

Ποτέ δε τα ΄χα σκεφτεί όλα αυτά, ποτέ.

Θρασύβουλος: Σάμπως τα ΄χα σκεφτεί εγώ;
Τί να κάνεις όμως... ανάγκα κι οι θεοί πείθονται.

Τοξικομανής: Δηλαδή;

Θρασύβουλος: Ε τί δηλαδή; Νόμιζες πως πίστευα αυτές τις παπαριές που σού ‘λεγα;

Τοξικομανής: Όχι;

Θρασύβουλος: Όχι ρε Πέτρο. Πρόβα έκανα.

Τοξικομανής: Πρόβα;

Θρασύβουλος: Πρόβα, πρόβα.

Δεν πρέπει να ξέρω τι θα λέω σε αυτούς που θα ΄ρχονται εκεί μέσα;

Πώς θα τους πείθω να παίρνουν και το κάτι παραπάνω;

Τοξικομανής: Τι λες ρε φίλε! Εμένα πάντως μ΄ έπεισες.

Αφού προς στιγμήν σκέφτηκα πως το πρόβλημα στη ζωή μου δεν είναι η πρέζα, αλλά η έλλειψη σεξ.
Μπράβο ρε ΄συ, το ΄χεις το θέμα, μπράβο, μπράβο.

Θρασύβουλος: Άνεργος είμαι αδερφέ, όχι ηλίθιος.

Και χρωστάω κι ένα κάρο νοίκια συν τα κοινόχρηστα.

Και κωλοτούμπες θα έκανα για αυτά, και κωλοτούμπες...

Τοξικομανής: Εμένα μου λες;

Θρασύβουλος: Κάθισα, το σκέφτηκα το πράμα και είπα.

"Μαλάκα, δε σε παίρνει.
Ή θα κάνεις αυτό που σου λένε ή αλλιώς βρες μόνος σου τη λύση".

Και πού να βρω τη λύση;

Εκεί που ήμουν δεν θα με ξανάπαιρναν, αποκλείεται, αλλού δεν έβρισκα τίποτα, οπότε η μόνη δυνατή λύση ήταν αυτή.

Και μού την πρόσφεραν στο πιάτο κιόλας, δεν έτρεξα καθόλου.

Τοξικομανής: Ποιος;

Θρασύβουλος: Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού.

Με παίρνει μια μέρα τηλέφωνο και μού λέει:

"Άκου Θρασύβουλε, ανοίγω μαγαζί σε λίγο καιρό, αλλά δε μπορώ να το δουλέψω εγώ,
δεν μπορώ να φανώ ως ιδιοκτήτης ενός τέτοιου μαγαζιού… καταλαβαίνεις.

Θα το δουλέψεις εσύ, που έχεις και πτυχίο Ψυχολογίας,
είσαι και μορφωμένος κι έτσι θα ξεπληρώσετε και τα νοίκια και τα κοινόχρηστα". 

Ο Τάκης μού είπε να μην κάνω καμιά μαλακία και δε δεχτώ.

Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα και τελικά δέχτηκα.
Δε με ΄παιρνε και για κάτι άλλο.

Τοξικομανής: Μάλιστα. Κι έτσι βρέθηκες στα μέρη μας…

Θρασύβουλος: Ναι, φίλε, έτσι.

Τοξικομανής: Μια ερώτηση. Ποιος είναι ο Τάκης;

Θρασύβουλος: Με τον Τάκη συγκατοικούμε, κολλητοί χρόνια, από τότε που με θυμάμαι είμαστε φίλοι. Εκείνος εντάξει, δουλεύει, κάτι κάνει, δεν έπρεπε κι εγώ να βοηθήσω;

Εντάξει, δεν είναι και η καλύτερη δουλειά, αλλά κάτι είναι.

Και μου ΄πε κιόλας ότι αν τα πάω καλά θα με κρατήσει και με μισθό.

Τοξικομανής: Μη το σκέφτεσαι καν, το ΄χεις σού λέω...
πείθεις, πείθεις.

Άσε που μπορεί να έχεις και τα τυχερά σου.

Θρασύβουλος: Αυτό μού το είπε κι ο Τάκης.
Τόσες γκόμενες θα μπαίνουν εκεί μέσα, είναι και το μέρος τέτοιο…

Τοξικομανής: Μη το συζητάς… είσαι πολύ τυχερός.
Και να σου πω και κάτι;

Τί παραπάνω δηλαδή κάνει ένας χαρτογιακάς πάνω από έναν υπολογιστή; Τα γούστα του κάθε παπάρα δεν πρέπει να κάνει;
Και σε μαγαζί με ρούχα να δούλευες, πάλι τον καραγκιόζη δε θα ΄πρεπε να κάνεις;
Κι εγώ τον καραγκιόζη δεν κάνω για να βρω κανά ψιλό;
Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε φίλε Θρασύβουλε.
Για αυτό σου λέω, μια χαρά είσαι αδερφέ, μια χαρά.

Αν είχα εγώ αυτή τη δουλειά θα πετούσα από τη χαρά μου τώρα κι εσύ το σκέφτεσαι; Ούτε καν.

Προχώρα και μη σε απασχολεί τίποτα.

Θα έρχομαι κι εγώ να σε βλέπω, θα σου φέρνω και πελάτες αν μπορώ.

(ο Πέτρος σηκώνεται από την καρέκλα) Γιαννάκηηηη… θα πληρώσει εδώ, ο φίλος μου.

(δίνει το χέρι του στον Θρασύβουλο) Λοιπόν, χάρηκα, θα τα λέμε, άλλωστε εγώ όλο ΄δω τριγυρνάω…γεια χαρά.

Θρασύβουλος: Γειά...